آیا نمی بینید؟آیا متوجه نیستید؟مجبور نیستیم قربانی زندگی،قربانی دیگران،قربانی شرایط،قربانی کار،قربانی دوستان،قربانی روابط عاشقانه،قربانی خانواده،قربانی خود،قربانی احساسات،قربانی اندیشه ها و قربانی شرایط باشیم.
ماقربانی نیستیم.مجبورنیستیم که قربانی باشیم.جان کلام این است.
بله،قبول بی قدرت بودن واذعان به آن مسئله ای است .اما قدم اول است،مقدمه شروع بهبودی است.بعدازآن باید به قدرت خود دست یابیم.باید آنچه را که می توانیم تغییر دهیم.
درهرشرایطی که هستیم و به هر کجا که می رویم ،می توانیم قدرت خودراداشته باشیم.مجبورنیستیم که دست بسته باقی بمانیم،مجبورنیستیم احساس عجزو درماندگی بکنیم.مجبورنیستیم تسلیم هر اتفاقی شویم.کارهائی هست که می توانیم بکنیم.می توانیم حرفمان را بزنیم.می توانیم مسائلمان را حل کنیم.می توانیم از مسائل برای انگیزه دادن به خود استفاده بکنیم،می توانیم در حق خودکار مفیدی انجام دهیم.
امروزبه هر تعداد بار که لازم باشد به خود می قبولانم که قربانی نیستم و مجبور نیستم که قربانی شرایط باشم .تلاش می کنم که قربانی نباشم.
خداوندا به من کمک کن تا نیازی به قربانی بودن نداشته باشم.